Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Ας μιλήσουμε για τις Δευτέρες

    Ο κόσμος μισεί τις Δευτέρες. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ κατήφεια και απόγνωση κυκλοφορεί τις πρώτες ώρες της πρώτης ημέρας της εβδομάδας, μέχρι να ανοίξω προσωπικό λογαριασμό στο Facebook. Πρόσφατα λοιπόν, που μπήκα στο χορό των social media, κάθε Δευτέρα πρωί παρακολουθώ φίλους και γνωστούς να διηγούνται με δημιουργικό τρόπο -δεν μπορώ να πω- τη δυσαρέσκεια τους για τη μέρα που ξημέρωσε. Στον αντίποδα, κάθε Παρασκευή, το Facebook πανηγυρίζει. Χωρίς υπερβολή.

    Καταλαβαίνω. Δεν είναι ακριβώς μίσος για τη Δευτέρα. Είναι αγάπη για το Σαββατοκύριακο. Και η Δευτέρα έχει την ατυχία να είναι η μέρα που έπεται του weekend. Δεν έχει σημασία πόσο καλές προοπτικές έχει. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι θα χτυπήσει ξυπνητήρι και πρέπει να περιμένουμε πέντε ολόκληρα εικοσιτετράωρα για το επόμενο ΣΚ.

   Δεν θα εστιάσω στο πόσο λάθος είναι αυτή η φιλοσοφία σχολείου που έχει γίνει μάστιγα, γιατί δεν έχει και νόημα. Όλοι θα προτιμούσαν να ξυπνάνε τις Δευτέρες σαν τη Χάιντι και να τρέχουν χαρούμενοι στα λιβάδια, αλλά τι να κάνουμε που είναι δύσκολος ο κόσμος που μας κλήρωσε. Εγώ απλά, σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να μοιραστώ τα δικά μου συναισθήματα περί Δευτέρας που είναι κάπως διαφορετικά.

   Αρχικά, θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν αισθάνομαι το ίδιο για τα Σαββατοκύριακα. Δεν είναι ότι δεν τα εκτιμώ. Απλά, σε κάθε περίπτωση σηματοδοτούν ένα τέλος. Είναι το τέλος της εβδομάδας και είτε ήταν καλή είτε κακή, κλείνει και τίποτα πια δεν μπορεί να γίνει για να την αλλάξει. Κάτι κρύα κυριακάτικα βράδια (κοντοζυγώνουν κι αυτά), σε αποκορύφωμα θλίψης, σκέφτομαι ότι αυτή ήταν μία ακόμα εβδομάδα που τα όνειρά μου δεν έγιναν πραγματικότητα.
    Ευτυχώς που υπάρχει η Δευτέρα για να μηδενίσει το χρονόμετρο και να επαναπροσδιορίσουμε στόχους. Να δουλέψουμε για να πάμε πιο κοντά σε αυτά που θέλουμε και να χτίσουμε την ελπίδα για τα καλύτερα που έρχονται (πάντα). Κάθε Δευτέρα ξυπνάω ενθουσιασμένη! Έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο! Η Δευτέρα, είναι πραγματικά από τις αγαπημένες μου ημέρες… Εκεί γύρω στην Τετάρτη που συνήθως χωλαίνουν οι στόχοι και αθροίζονται οι φορές που (για μία ακόμα εβδομάδα) παραλογίζεται το σύμπαν, αρχίζω και προβληματίζομαι.

Δεν ξέρω… Είναι κανείς μαζί μου;




7 σχόλια:

Unknown είπε...

Πραγματικά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι... Να και ένας τρόπος να δεις την αρχή της εβδομάδας με μια πιοωαισιόδοξη ματιά.θα το δοκιμάσω και θα σου πω αποτελέσματα!

lightbluepen είπε...

Είναι θέμα οπτικής γωνίας!! Καλή εβδομάδα! <3

Ανώνυμος είπε...

Με την Δευτέρα δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, γιατί όντως είναι σαν μια μικρή, νέα αρχή. Το θεμα μου, το μεγάλο είναι η Τρίτη. Έχει φύγει η όποια ξεκούραση του σκ, και η απόσταση μεχρι την Παρασκευή είναι τοοοοσο μεγάλη!

lightbluepen είπε...

Χα χα!! Είσαι μπροστά! Αντιπάθεια στην Τρίτη δεν έχω ξανακούσει! Χαίρομαι που υπάρχει ποικιλία! Απλά φαίνεται ότι οι haters της Δευτέρας είναι πιο εκφραστικοί στο διαδίκτυο!

Michael K. είπε...

Ενδιαφέρουσα και αισιόδοξη η οπτική αυτή του θέματος και ομολογώ ότι μου θύμισες περιόδους στη ζωή μου που όντως περίμενα την αρχή της εβδομάδας. Σου εύχομαι να διατηρήσεις πάντα αυτή την αισιοδοξία. Δυστυχώς οι περισσότεροι (κι εγώ) έχουμε πια χάσει την ελπίδα ότι μπορούμε να αλλάξουμε κάτι και κάθε εβδομάδα φέρνει τη δική της ρουτίνα και τις δικές της απογοητεύσεις. Επίσης, οι παράλογες πλέον απαιτήσεις στα εργασιακά για τον περισσότερο κόσμο σημαίνουν ότι μόνο το Σαββατοκύριακο μπορούμε να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και γενικότερα με πράγματα που μας αρέσουν και μας γεμίζουν. Και θα πρέπει να περιμένει κανείς το επόμενο ΣΚ για να τα απολαύσει ξανά. Πιστεύω πως αν ήταν πιο χαλαρά τα πράγματα σε ωράρια και υποχρεώσεις (για τα ψώνια, για τα παιδιά κλπ) θα ήταν και πιο χαλαρή η σχέση μας με τη Δευτέρα. Το ιδανικό βέβαια θα ήταν το επάγγελμα να είναι και το χόμπυ μας κλπ κλπ αλλά πόσοι το καταφέρνουν αυτό; Και πρόσεχε δε λέω ότι δεν αγαπάμε όλοι αυτοί τη δουλειά μας αλλά όλοι χρειαζόμαστε το διαφορετικό, την αλλαγή παραστάσεων. Τέλος πάντων να μη το κουράζω, πολύ θα ήθελα να έβλεπα κι εγώ πιο αισιόδοξα τις Δευτέρες, ίσως η συζήτηση αυτή να με κάνει να σκεφτώ περισσότερο την επόμενη Κυριακή πριν με πιάσει η κατάθλιψη για τη Δευτέρα.

lightbluepen είπε...

Πραγματικά καταλαβαίνω. Οι περισσότεροι έχουμε δύσκολη καθημερινότητα και δε φταίμε. Αλλά και όλα λάθος να πάνε στην πορεία της εβδομάδας, ας είμαστε αισιόδοξοι στην αρχή! Είναι θέμα επιβίωσης. Βέβαια το δικαίωμα στην κατάθλιψη εγώ το σέβομαι να ξέρετε. Είπαμε. Εμένα με πιάνει προς Τετάρτη.

Michael K. είπε...

Και όμως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι! Όσοα το σκέφτομαι τόσο διαπιστώνω το σφάλμα στην όλη κατάσταση. Δεν θα έπρεπε να μας πιάνει κατάθλιψη ούτε Δευτέρα, ούτε Τετάρτη! Άλλη μια απόδειξη κατ'εμέ ότι δεν είναι η οικονομική κρίση το μόνο πρόβλημα αλλά κάτι βαθύτερο που ίσως πρέπει να αρχίσει να μας απασχολεί.
Πάντως χαίρομαι που έχεις κατάθλιψη με αιτία. Ξεκινάς θετικά και θλίβεσαι αφού διαπιστώσεις ότι δεν κατάφερες όσα ήθελες, σε αντίθεση με την εξαρχής αρνητική θεώρηση που κυριαρχεί.