Wax Tailor - The games you play
Όταν τα παιδιά παίζουν, χρησιμοποιούν το χώρο και τα αντικείμενα, τα
επιτάσσουν στη φαντασία τους, για να συγκροτήσουν νέους μικρόκοσμους. Μέσα από αυτούς
μιμούνται τους μεγαλύτερους, αντιγράφουν τις αγαπημένες τους ταινίες, αναλαμβάνουν
ρόλους, θέτουν στόχους, αλληλεπιδρούν.
Το παιχνίδι είναι τρόπος ζωής. Μέσα από αυτό τα παιδιά αναπτύσσουν τις διανοητικές
τους ικανότητες, γνωρίζουν το σώμα τους και τον κόσμο που τα περιβάλλει, μαθαίνουν
κανόνες, κοινωνικοποιούνται και γυμνάζουν τη φαντασία τους. Μέσα από το
παιχνίδι μεγαλώνουν.
Στον κόσμο των ενηλίκων το «παιχνίδι» έχει αποκτήσει αρνητική έννοια. «Τι
παιχνίδι μου παίζεις;», λέμε. «Εδώ δεν παίζουμε», επίσης. Κάτι είναι «παιχνιδάκι»
όταν είναι εύκολο σε επίπεδο απαξίωσης. Λίγη σοβαρότητα τέλος πάντων.
Εμείς αφήσαμε τα παιχνίδια, συνεχίσαμε παρ’ όλα αυτά να μεγαλώνουμε. Τους
κανόνες τους κρατήσαμε, αλλά δεν τους δημιουργούμε εμείς. Ως εκ τούτου δε
χρειαζόμαστε πια τη φαντασία. Μόνο για να τους παρακάμψουμε τη χρησιμοποιούμε.
Και αναλαμβάνουμε ρόλους και μιμούμαστε το περιβάλλον μας και προσπάθειες
αλληλεπίδρασης κάνουμε. Και αναπτυσσόμαστε.
- Κάτσε, κατάλαβα που το πας,
αλλά, η ζωή δεν είναι παιχνίδι.
Καλά. Ότι πείτε. Να περνάμε καλά
μόνο, παιδιά… Αλλιώς δεν παίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου