Σε αυτή την πόλη στα μπαλκόνια αράζουν μπουκαμβίλιες. Και γάτες. Και γέροι που ρουφάνε ρυθμικά ελληνικό καφέ. Και παρέες που τσουγκρίζουν ποτήρια παγωμένης μπύρας. Και όλοι κυνηγιούνται με τα κουνούπια. Ανάβουνε κεριά και καπνίζουν τσιγάρα. Παραγγέλνουν σουβλάκια. Ναι, γέλα εσύ, δεν ξέρεις. Χαζεύουν τις παρέες που περνάνε και βρίζουν τα αυτοκίνητα.
Τα αστέρια δεν τα βλέπουν, αλλά
τι να γίνει. Εκεί είναι, δεν πάνε πουθενά. Θα τους βρούνε ή θα τα βρουν εκείνοι.
Δεν ήρθε ακόμα η ώρα να φύγω. Πες
με ρομαντική –κατάντησε βρισιά- δε με νοιάζει.
Όταν τελειώσουν όλα αυτά και η
πόλη κλειστεί πάλι μέσα, το ξανασυζητάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου