Στην ακτή - Ίαν Μακ Γιούαν

«Αυτή ήταν ακόμη η εποχή – θα τελείωνε λίγο αργότερα σ’ αυτή τη διάσημη δεκαετία – όπου το να είσαι νέος ήταν ένα κοινωνικό φορτίο, ένα σημάδι ασχετοσύνης, μία αμυδρά ενοχλητική κατάσταση για την οποία ο γάμος ήταν η αρχή της ίασης.»

   Επί της ουσίας περιγράφεται μια γαμήλια νύχτα, μεταξύ δύο παρθένων νέων Άγγλων, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ξεκινώντας να διαβάζω, σκεφτόμουν με απογοήτευση, πως αυτή είναι μία ιστορία με την οποία αδυνατώ να ταυτιστώ και αφορά δύο χαρακτήρες, που είναι κάπως προβληματικοί για να προκαλέσουν τη συμπάθειά μου. Διαψεύστηκα. Καταρχάς, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον, τολμώ να πω, που δε θα ταυτιστεί με την αμήχανη εξέλιξη της ιστορίας μίας αδέξιας, πρώτης αγάπης.

   Έρωτας. Δεν καταλαβαίνεις ακριβώς τι νοιώθεις. Δεν μπορείς να συγχρονίσεις αυτά που σκέφτεσαι και αυτά που κάνεις. Αυτά που νομίζεις ότι θέλεις και αυτά που φαντάζεσαι ότι θέλει ο άλλος. Χαμός και λάθη και φόβος και πανικός. Και να αναρωτιέσαι τι να σκέφτεται, και να μεγαλοποιείς τα πάντα, σαν να έρχεται και να φεύγει το τέλος του κόσμου με περιοδικότητα δεκαλέπτου. Και να μετανιώνεις. Που δεν του είπες ποτέ, αυτά που κατάλαβες ότι θέλεις, όταν σταμάτησε η καταιγίδα και σε βρήκε ο ήλιος, με γυρισμένη την πλάτη, να φεύγεις.

    Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο αυτό, απλά και μόνο γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με το προφανές γεγονός που αρνούμαστε να διακρίνουμε: ότι ο καθένας από εμάς έχει ιδιαιτερότητες. Ότι η επικοινωνία είναι το κλειδί και αυτό ψάχνουμε όλοι να βρούμε. Ο εγωισμός μας θολώνει. Για να προστατευτούμε –ποιος ξέρει από τι- αποφεύγουμε καταστάσεις και συναισθήματα, και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τα βάζουμε στο μπρελόκ με τα κλειδιά μας και να τα έχουμε να μας ακολουθούν μια ζωή.

   Το βιβλίο είναι μικρής έκτασης και διαβάζεται σχεδόν μονορούφι. Θα σου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον. Σχεδόν προκαλεί αγωνία. Ο Ίαν Μακ Γούαν είναι ο συγγραφέας της Εξιλέωσης, που λέω προσεχώς να διαβάσω.

«Και τι τους εμπόδιζε; Οι προσωπικότητες και το παρελθόν τους, η άγνοια και ο φόβος τους, η ατολμία, η σεμνοτυφία, η έλλειψη ικανοτήτων, εμπειρίας ή άνεσης, και μετά τα απομεινάρια μιας θρησκευτικής απαγόρευσης, η βρετανικότητα και η  τάξη τους, και η ίδια η ιστορία. Τίποτε σπουδαίο.»

Στην Ακτή, Ίαν Μακ Γιούαν, Εκδόσεις Πατάκη, Μετάφραση: Ελένη Ηλιοπούλου