Το λάθος αστέρι – John Green

    Είναι best seller και έχει γίνει ταινία, όμως, αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά που συνοδεύουν μόνο τα καλά βιβλία. Δίσταζα να το διαβάσω, κυρίως, γιατί ήξερα ότι πραγματεύεται το βαρύ και δύσκολο θέμα του καρκίνου. Από την άλλη, ήθελα να δω προς τι ο ντόρος για τον νέο συγγραφέα και youtuber John Green, που έχει σαν στόχο το «raising nerdy to the power of awesome».

    Στο Λάθος Αστέρι (The Fault In Our Stars) ακολουθούμε την έφηβη Χέιζελ, η σωματική υγεία της οποίας δυσχεραίνει την καθημερινότητά της και την αναγκάζει να σκέφτεται διαφορετικά από τους υπόλοιπους συνομηλίκους της. Στις πρώτες σελίδες, ως οφείλει, συναντάει και ερωτεύεται τον επίσης έφηβο Ογκάστους, κούκλο φυσικά. Η κοινή τους ιστορία είναι γεμάτη έντονα συναισθήματα, κοσμολογικού τύπου αναζητήσεις, εφηβικές περιπέτειες και επίπονες εμπειρίες.

   Εμένα τελικά μου άρεσε. Δεν είναι το πιο ωραίο βιβλίο που έχω διαβάσει αλλά ήταν γλυκό και έξυπνο. Η ασθένεια είναι ένα ζήτημα που, όπως και στη ζωή, όταν συμβαίνει, σκιάζει όλη την πλοκή. Το σημαντικό όμως, στη ζωή και στο βιβλίο, είναι ότι συμβαίνουν παράλληλα και άλλα πράγματα που αξίζουν να εξιστορηθούν και αυτά είναι που μένουν, αυτά έχουν βαρύτητα: η συνειδητοποίηση του εαυτού, η καθημερινότητα με τα πράγματα στα οποία τη χαρίζουμε και τους ανθρώπους με τους οποίους τη μοιραζόμαστε, ο έρωτας.

    Ο εφηβικός έρωτας είναι τόσο διαφορετικός… Μακάρι να μπορούσαμε μια ζωή να ερωτευόμαστε σαν έφηβοι. Να ερωτευόμαστε το βλέμμα και το χαμόγελο και αυτό το έξυπνο πράγμα που είπε, την ηρωική κίνηση που έκανε, την τύχη που είχαμε να συναντηθούμε και αυτό να φτάνει για να χτίσουμε την παντοτινή αγάπη.

    Ο καθένας έχει το δικό του κομματάκι αιωνιότητας σε αυτόν τον κόσμο, το δικό του για πάντα, μικρότερο ή μεγαλύτερο. «Κάποια άπειρα είναι μικρότερα από άλλα»  και το περιεχόμενο τους δεν αξίζει να καθορίζεται από τα άσχημα. Τα άσχημα πάντα υπάρχουν και ο καθένας αντιμετωπίζει κάτι διαφορετικό. «Ο κόσμος δεν είναι ένα εργοστάσιο πραγματοποίησης ευχών». Σχεδόν ποτέ δεν ζούμε το σενάριο που γράφουμε στο μυαλό μας. Και είναι κρίμα, το παραδέχομαι. Στο δικό μου μυαλό ας πούμε γίνονται πολύ ωραία πράγματα…

    «Πιστεύω πως σε αυτή τη ζωή έχεις τη δυνατότητα να διαλέξεις πως θα διηγηθείς μια θλιβερή ιστορία, κι εμείς προτιμήσαμε την αστεία πλευρά» αναφέρει σε κάποιο σημείο η Χέιζελ. Ο John Green επιλέγει να πει τη δική της ιστορία με έναν τρόπο που συγκινεί, σίγουρα, αλλά δεν προκαλεί θλίψη. Και αυτός είναι ένας λόγος που θα αναζητήσω και άλλα μυθιστορήματά του, εκείνες τις μέρες που θέλω ένα ξεκούραστο, ελαφρύ ανάγνωσμα.

«Το Λάθος Αστέρι», John Green, εκδόσεις Λιβάνη, μετάφραση: Χρήστος Καψάλης