Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα

Το βιβλίο, το ρόφημα, η μνήμη

«          ΥΛΙΚΑ

2 λίμπρες κακάο Σοκονούσκο

2 λίμπρες κακάο Μαρακάιμπο

2 λίμπρες κακάο Καράκας

2 με 6 λίμπρες ζάχαρη κατά βούληση

Το πρώτο βήμα είναι να καβουρδίσετε το κακάο. [...] Όταν το κακάο είναι καβουρδισμένο το καθαρίζετε χρησιμοποιώντας ένα τρίχινο κόσκινο για να ξεχωρίσετε τα φλούδια των σπειριών. Κάτω από το πέτρινο γουδί, όπου θα το κοπανίσετε, βάζετε ένα ταψί με κάρβουνα αναμμένα και όταν το γουδί ζεσταθεί, αρχίζετε να κοπανίζετε τα σπειριά. Ανακατεύετε τότε και τη ζάχαρη τρίβοντας με το γουδοχέρι και τα δύο μαζί. Ύστερα χωρίζετε το μείγμα σε κομμάτια. Πλάθετε με τα χέρια τα κομμάτια της σοκολάτας όπως θέλετε, στρογγυλά ή μακρόστενα, και τα αφήνετε να στεγνώσουν στον αέρα.[...] Βάζετε στη φωτιά ένα κομμάτι σοκολάτα με νερό. Όταν πάρει την πρώτη βράση, τη βγάζετε από τη φωτιά και τη χτυπάτε με το μολίνιλιο μέχρι η σοκολάτα ν’ ανακατευτεί με το νερό πολύ καλά. Έπειτα τη βάζετε πάλι στη φωτιά. Όταν πάρει άλλη μια βράση και είναι έτοιμη να φουσκώσει, την αποσύρετε από τη φωτιά. Ύστερα την ξαναβάζετε μέχρι να πάρει άλλη μια βράση. Τότε την τραβάτε από τη φωτιά και τη χτυπάτε. Σερβίρετε τη μισή σε ένα φλιτζάνι και χτυπάτε την υπόλοιπη. Ύστερα τη σερβίρετε όλη, γεμίζοντας την επιφάνεια με αφρό.»

 

Αυτή είναι η ζεστή σοκολάτα όπως παρασκευάζεται στο βιβλίο της Μεξικανής συγγραφέως Λάουρα Εσκιβέλ, «Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα». Είναι μια συνταγή που μας είναι αδύνατον να αναπαράγουμε, όχι μόνο γιατί μας λείπουν τα υλικά, τα σκεύη και η τεχνική, αλλά κυρίως γιατί απέχουμε από τη συναισθηματική φιέστα της μεξικάνικης κουζίνας. Εκεί όπου το φαγητό είναι ιεροτελεστία, μπλέκεται με τις ιστορίες και τα μυστικά, τα γέλια και τα δάκρυα και δίνει όλων των ειδών τις γεύσεις. Γλυκές, πικρές, ξινές, στυφές, απαλές ή δυνατές αλλά ποτέ ουδέτερες ή αδιάφορες…

Όταν πλησιάζει ο χειμώνας, πάντα αναζητώ μια κούπα ζεστή σοκολάτα. Πάντα η ζεστή σοκολάτα, οποιαδήποτε ζεστή σοκολάτα, μου φέρνει στη μνήμη αυτή τη συνταγή, αυτό το βιβλίο. Το βιβλίο που μου θυμίζει τον άνθρωπο που μου το δώρισε. Εκείνον, και την παραλία που το διάβασα εκείνο το καλοκαίρι.

Και κάπως έτσι καταλήγω κάθε τέτοια εποχή να πίνω ζεστή σοκολάτα και να σκέφτομαι το καλοκαίρι…

Λάουρα Εσκιβέλ, «Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα», Εκδόσεις Ωκεανίδα, Μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου